Afazja dziecięca

Afazja dziecięca przejawia się opóźnieniem w nabywaniu zdolności językowych.
O afazji dziecięcej mówi się, gdy we wczesnym dzieciństwie nastąpiło przerwanie czy zahamowanie procesu rozwoju mowy lub gdy się ona nie rozwija. Pomono iż dziecko nie ma niedowładów  czy porażeń w obrębie aparatu wykonawczego mowy, słyszy dźwięki, dobrze rozwija się umysłowo i wychowuję się w korzystnych dla rozwoju warunkach.

Afazja ruchowa (motoryczna, ekspresyjna)

Charakteryzuje się niewykształceniem lub zanikiem mowy spontanicznej, przy dobrym jej rozumieniu. Trudności z: samodzielnym mówieniem, nazywaniem, powtarzaniem, rozumieniem dłuższych i złożonych wypowiedzi. Dziecko nie mówi w ogóle, albo mało, błędnie i niezrozumiale.
Wg ICD-10:

– rozwój języka wykazuje znaczne odchylenia indywidualne. Nieobecność słów lub dźwięków zbliżonych do słów  w wieku 2 lat i niezdolność do zbudowania,  frazy składającej się z dwóch słów w wieku 3 lat, należy traktować jako istotną oznakę opóźnienia- sygnalizującego zaburzenie rozwoju.

Afazja czuciowa (sensoryczna, impresyjna)

Charakteryzuje się zachowaniem zdolności mówienia przy częściowo lub całkowicie zniesionej zdolności rozumienia mowy. Dziecko słyszy i mówi ale całkowicie nie rozumie swoich słów ani cudzych przekazów słownych. Cechuje ją wielomówność , agramatyzmy, brak reakcji na pytania. Dodatkowe problemy to: nadpobudliwość ruchowa, zaburzenia emocjonalne( lęk, nieśmiałość), niedostosowanie społeczne , zaburzenia uwagi.
Wg ICD-10:
– istotna oznaka opóźnienia  jest wtedy gdy: obserwuje się niezdolność do reagowania na znane nazwy pod koniec  1 roku życia, a w 18 m. ż niezdolność do identyfikowania przynajmniej kilku codziennych przedmiotów lub niezdolność do wykonania prostego rutynowego polecenia w wieku 2 lat.