Jąkanie

Niepłynność mówienia. Pierwszym jej objawem jest powtarzanie sylab lub wyrazów jednosylabowych – niepłynność fizjologiczna, która samoczynnie ustępuje, jeśli opiekunowie nie popełnią błędów i unikną etykietowania tej niepłynności jako jąkania.

Momentem krytycznym w rozwoju niepłynności mówienia jest pojawienie się przeciągania i blokowania, czyli przerywania wypowiedzi . Zacinanie traktowane jest jako łagodniejsza forma niepłynności. Tymczasem jest odwrotnie, jąkanie nasiliło się, a nie osłabło.

Niepłynności mówienia towarzyszą objawy wegetatywne: czerwienienie, blednięcie, pocenie się, kołatanie serca, mrowienie ,uczucie zimna w dłoniach i stopach. Traktowane są jako symptomy nerwicy.

Współruchy  i objawy wegetatywne  mogą występować razem lub samodzielnie. Ich obecność świadczy o pogłębianiu się jąkania.

Logopeda koncentruje się na osobie jąkającej się i jej indywidualnych potrzebach i problemach. Ich rozwiązywanie stanowi podstawową metodę niesienia pomocy, której celem jest uzyskanie zmian w funkcjonowaniu jednostki i wykorzystanie jej potencjału.

Niepłynne mówienie do którego zaliczamy:

• powtarzanie głosek, wyrazów, fraz
• przeciąganie głosek
• blokowanie
• pauzowanie
• embolofrazja czyli zbędne wtręty a…..,e…..
• poprawianie
• zbyt szybkie tempo mówienia ( tachelalia)
• zbyt wolne tempo mówienia( bradylalia)
• nieregularne tempo mówienia( dysrytmia)

(Podstawy Neurlogopedii 2005)